کتاب نبرد من اثر آدولف هیتلر انتشارات آتیسا
کتاب خواجه مخوف نشر سمیر
کتاب شهربانو( ایران در زمان ساسانیان) اثر رحیم زاده صفوی نشر سمیر
کتاب پوراندخت (نخستین پادشاه زن درایران در زمان ساسانیان) نشر سمیر
کتاب شهریاران گمنام اثر احمد کسروی نشر نگاه
کتاب دختر استالین اثر رزماری سالیوان نشر ثالث
به نام خدا سایت شی مارکت
یک رمان تاریخی، رمانی است که گذشته و شرایط دوران گذشته را بازگو میکند. بسیاری از رمانهای تاریخی دارای شخصیتهای تاریخی واقعی اصلی و فرعی اند.
گسترش
یک مثال قدیمی از افسانهٔ منثور تاریخی، کتاب افسانهٔ سه پادشاه اثر لئو گوانژنگ در قرن ۱۴اُم است، که مهمترین دوران تاریخ چین را شامل میشود و تأثیر پایداری روی فرهنگ چینی داشتهاست.
رمانهای تاریخی بیشتر در قرن ۱۹اُم مشهور شدند. بسیاری از جناب والتر اِسکات به عنوان اولین کسی که یک رمان تاریخی نوشت، یاد میکنند. گیورگی لوکاس در کتاب «رمان تاریخی»(به انگلیسی: The Historical Novel) خود دربارهٔ اینکه اِسکات اولین نویسندهای است که تاریخ را نه به عنوان منظرهای مناسبی که یک نقال نقل میکند، بلکه با رجحان موقعیتهای فرهنگی و اجتماعی داستان را نقل میکند رمانهای تاریخ اسکاتلندی و وِیوِرلی(۱۸۱۴) و همچنین راب روی (۱۸۱۷) وی بر روی شخصیتی میانی متمرکز میکند که بر روی نقطهٔ اشتراک گروههای اجتماعی مختلف قرار دارد تا بدین وسیله گسترش اجتماع را در فضای تبعیض نژادی شرح دهد رمان آیوانهو(۱۸۲۰) ی او اعتباری برای علاقهٔ مجدد به قرون وسطی بدست آورد. گوژپشت نوتردامِ(۱۸۳۱) ویکتور هوگو مثالی دیگر از رمانهای عشقی- تاریخی قرن ۱۹اُم را فراهم میآورد، همانطور که جنگ و صلحِ لئون تولستوی.
در ایالات متحدهٔ آمریکا، جیمز فنیمور کوپر نویسندهای ارجمند در حوزهٔ رمانهای تاریخی است. در ادبیات فرانسه، گرانقدرترین دنبال کنندهٔ شیوهٔ اِسکات در رمانهای تاریخی بالزاک بود.
بازه زمانی
مقیاسهای زمانی در رمانهای تاریخی به شدت تغییر میکنند. در حالیکه بسیاری افراد بر روی یک سری حوادث خاص تمرکز میکنند، نویسندگانی چون جیمز میکنر و ادوارد رادرفورد از شخصیتهای نسلهای افسانه ای برای بیان داستان در طی صدها یا هزاران سال استفاده میکنند. دیگران، مانند مک کالاف و گُر ویدال رمانهای مرتبطی را به صورت دنباله دار و به ترتیب تاریخی انشا میکنند.